|
||||||||
“ The brothers, they made him wait, but it was worth it “ In 2015, tijdens de derde editie van het internationale Country Festival in Sint-Truiden, maakten we voor het eerst live kennis met The Bros. Landreth, een alternatieve country- en folkmuziekgroep uit Winnipeg, Manitoba in Wes-Canada. Het werd toen drie dagen lang een heus cultuurfestival, dat in augustus plaats vond op de unieke locatie van de abdijsite in het centrum. De broers Joey (frontman, songwriter, gitaar, zang) en Dave Landreth (bas, zang) deden er die vrijdag hun ding op de Whiskey Stage. Andere namen dat weekend waren Danny & the Champions of the World (UK), The Deslondes (US) en Danny George Wilson (UK). Over hen stond toen de volgende info op de uitgedeelde flyers: “Deze Canadese rootsrockers houden van het bluesy gejammer van elektrische gitaren, de deining van een B3 orgel en de geharmoniseerde zwijm van meerstemmigheid. Bij de eerste luisterbeurt bestempel je het al Americana, maar na dieper te graven hoor je waarom deze broers verschillen van hun collega's. Ze zijn dan ook niet opgegroeid in het Amerikaanse zuiden, maar in de geïsoleerde prairie van het Canadese Winnipeg, Manitoba. De muziek zit de broers in hun bloed. Lang voor ze zelf optraden, vielen ze als baby’s in slaap in clubs, waar hun moeder met ze naar toe trok, waar hun vader (Wally Landreth) optrad…”. Als ze ouder werden, luisterden ze op de radio naar de platen die hun ouders zouden spelen. Bonnie Raitt, Ry Cooder en Little Feat kregen allemaal veel zendtijd, maar John Hiatt en Lyle Lovett waren hun favorieten. Jaren later (in 2012), nadat Joey en David hun optredens als sidemen hadden opgegeven om hun eigen groep te vormen met drummer Ryan Voth en pianist Alex Campbell, begonnen ze als The Bros. Landreth. Ariel Posen is later bij de band gekomen als tweede gitarist. The Bros. Landreth debuteerden in 2013 met ‘Let It Lie’. De liedjes, die Joey en David thuis hadden geschreven, werden opgenomen in het zuiden van Manitoba, tijdens een van de koudste winters. De opnames gebeurden in samenwerking met producer Murray Pulver. ‘Let It Lie’ werd onafhankelijk uitgebracht in 2013 en in 2015 opnieuw bij Slate Creek Records. In 2014, tijdens de Canadian Folk Music Awards won de band de prijs voor “New/Emerging Artist of the Year” en, werd het album genomineerd voor ”Contemporary Album of the Year”. Het debuutalbum won in 2015 ook de Juno Award voor “Roots & Traditional Album of the Year”. In het voorbije jaar verscheen als opvolger van ‘Let It Lie’ [2013] (eindelijk) ‘’87’, het tweede studio album van The Bros. Landreth. Het mooie design op het album werd verzorgd door de vrouw van David, Roberta Hansen Landreth. Roberta Hansen is een kunstenares en ontwerpster die de Juno Award “Recording Package of the Year” won in 2015 voor haar ontwerp op Steve Bell’s album ‘Pilgrimage’. De elf nummers zijn eigen nummers, waarvan het duo er enkele schreef met hun gitarist Ariel Posen, Wyatt Durette, Murray Pulver, Dave Wasyliw, Alexa Dirks en Ryan Voth. Naast de broers, Ryan Voth (drums) en Ariel Posen (gitaar) zaten ook Darryl “Duke” Havers (piano), Bart McKay (piano), Marc Arnould (B3), Paul Yee (percussie) en Simon Christie (trompet) met hen in de studio. Op iTunes vind je hun ‘’87’ album met als “genre” Americana, op Google als Rock en de band beschrijft zichzelf als Alt-Country en Roots (Rock), wat ik zelf ook al eerder deed. Op zich wat ge-larie over “labels”, want op het nieuwe album van de Bros. gaat het om meer en songwriting is er een van. Hoe belangrijk die is hoor je al in de opener “Something”, waarin blijkt dat je niet alles met woorden uitleggen kan. Stevige gitaarakkoorden openen daarna "Good Love" en een stem draagt eerst de strofe, voordat het orgel subtiel inschuift en de vocale harmonieën voor een korte slide solo samenkomen. “Got to Be You” opent met een slide riff voordat je in een relaxte stemming komt. Het is een goed gekozen intermezzo voor het trio van songs die dan volgen. "Master Plan" werkt ontnuchterd, maar ook direct en slim. “Maryanne” is ongetwijfeld een van de beste songs op het album. Het sleurt je snel mee en het refrein pakt je dadelijk in. Dat voor de Bros. ook “less is more” geldt, laten ze horen op “Savation Bound”. Met enkel een perfect geplukte akoestische gitaar geeft een pijnlijke stem, opgevuld door een reflecterende, echoënde solo, hard verdiende wijsheid weer. “Vulture Choir” was een nummer voor een Murray Pulver project, maar Joey en Dave herschreven het om hun mening te kunnen geven over de gieren van de platenindustrie. “Sleep Talker” opent met een agressievere gitaaraanval en vertaalt zijn frustraties met snijdende solo’s en overtuigende krachtige zang. Ook in “You Just Keep Letting Me Down” en “Is It Me?” is de zang, hier veel soberder, belangrijk en zijn de harmonieën dan weer strakker. Met “Better Now” eindigt het album hoopvol. Het nummer is pijnlijk eerlijk en gaat over het proberen om geluk te vinden en je doel te bereiken, terwijl je worstelt om passie en carrière na te streven. Laat het lied gewoon voor zichzelf spreken! Het genre-label doet het hier op ‘’87’ echt niet. The Bros. Landreth weten dat het in hun muziek moet gaan om de sfeer, om de teksten, harmonieën en instrumenten. Hoe dit moet, wordt bepaald door emoties én het talent dat de artiest ontplooien moet. Luister eens met de ogen dicht en je beseft dat Joey en David Landreth weten hoe eerlijkheid in muziek klinken moet! “ Listen to '’87' with your eyes closed and you realize that the Bros. Landreth know how honesty in music should sound… “ (ESC for Rootstime.be) Eric Schuurmans
Album track list: Album line-up: Discography The Bros. Landreth: |
||||||||
|
||||||||
 (2).jpg)
.jpg)
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
